„Starówka”

W gonitwie spraw, codziennych trosk,

w zamęcie czarnych myśli

wciąż gubisz szlak i mylisz krok,

rachubę tracisz złych dni.

Na sercu cień i ciągły lęk

co nocy sen odbiera.

Co robić, wiem – najlepszy lek

to znaleźć przyjaciela.

Zapytasz: Gdzie? Zawołasz: Jak?

Odpowiem: Prosta sprawa.

W Starówce jest azylu świat,

by ludziom sił dodawać.

Już dłużej więc nie wahaj się,

nie trzeba zaproszenia.

I dziś tu wejdź, i rozgość się.

Usłyszysz: Cześć. Jak się masz?

Krąg bratnich dusz otoczy cię,

nie zada zbędnych pytań.

Wśród swoich tu poczujesz się.

Starówka tak się wita. 

Autor – Anna Brzostowska