AKS-Kronika - wsastarowka

Jesień! Jesień idzie przez park! Cóż to za nowina?!- ktoś mógłby rzec. Wiemy, że nie nowina i w tym właśnie tkwi sedno, że dostrzegamy te skarby jesieni ścielące się dywanem pod stopy. Nie tylko dostrzegamy- my doceniamy! Bierzemy garściami w dłonie, a te już wiedzą, co czynić.

Zgodnie z harmonogramem, czyli wszystko tak, jak zaplanowano- dziś zaczęło się  w Abstynenckim Klubie Seniora malowanie na jedwabiu. Stanowiska dla dwóch osób, bo akurat tyle zarezerwowało sobie czas i miejsce. Cyklicznie będziemy malować do końca sierpnia, zatem wszyscy zainteresowani mają taką możliwość. Masz wątpliwości, czy to zajęcie dla Ciebie? Nie, nie wahaj się. To naprawdę duża przyjemność, gdy sercem, wyobraźnią i pędzlem przelewasz na jedwabne podłoże wszystko, co wymyślisz. Nie masz pomysłu? Nie szkodzi, skorzystaj z gotowych wzorów, podejrzanych obrazów albo daj się po prostu ponieść fantazji. Warsztatowo wesprą Cię niezawodne doradczynie: Lucynka i Danusia. Przyjemność twórcza gwarantowana, a w dodatku masz efektowną, własnoręcznie wykonaną jedwabną chustę- dla siebie, może na prezent, a może sobie oprawisz i zawiesisz jako obraz.

Co jednak, jeśli mimo wszystko nie chcesz malować? Też nic nie szkodzi. Masz inne możliwości: możesz obserwować proces tworzenia lub usiąść sobie nad zabawą słowno- logiczną, bo uformowała się też grupa miłośników gry w Scrabble. A co z innymi pomysłami? Nie krępuj się, możesz realizować własne- pełna swoboda. Jeśli jednak chcesz malować na jedwabiu, to zarezerwuj sobie termin przez kontakt z Dagmarą.

Przychodź, czekamy na Ciebie we wtorki od godziny 11:00!

Wycieczka? Tak, właśnie tak! W dniach 17-19 maja wybraliśmy się zatem na jedną z nich. Prócz codziennej krzątaniny, prócz wszystkich "muszę i trzeba", prócz wielkomiejskiej rutyny jest przecież inny świat. Pomyśleliśmy, że warto do niego uciec od czasu do czasu, zanurzyć się w piękno zabytkowej, prawie bajkowej, architektury, w zieloność majową poprzetykaną kwitnącymi rododendronami. Półtorej godziny od Wrocławia- to przecież nie tak daleko, a tak cudownie inaczej. Cisza, spokój, relaks! Odpoczynek zaczęliśmy od zwiedzania zamku w Mosznej z przyległym parkiem. Niepowtarzalna budowla słynąca z 99 wież i 365 pomieszczeń wzbudza niekłamany zachwyt, a roślinność w parku i śpiew ptaków dają prawdziwe wytchnienie od zgiełku wielkiego miasta.

Nie wszyscy wędrowali, bo przecież są inne pasje, Co zatem? Zajęcia sportowe, gdyż nie brakuje entuzjastów tenisa stołowego. Bez rywalizacji, a po prostu dla dobrej zabawy. Były spacery lokalne, nawet i wyjazdowe- w Głuchołazach. Byli też i rozmiłowani w działalności artystycznej, więc malowanie dało im chwile autentycznej przyjemności i wyciszenia. Wieczorem integrowaliśmy się w rozmowach, grach, śpiewach i innych zabawach.

Dzień trzeci zaczął się intensywnym deszczem, trzeba więc było spędzić przedpołudnie „pod dachem”, choć chciało się bardzo jeszcze raz ruszyć w plener. Plany się zmieniły, kontynuowaliśmy więc zajęcia sportowe i plastyczne, nie brakło również naszych brydżystów.

Byliśmy ze sobą na wyciągnięcie dłoni, tuż tuż. W myśl naszego motta:

"Krąg bratnich dusz otoczy Cię,

nie zada zbędnych pytań.

Wśród swoich tu poczujesz się.

Starówka tak się wita!"

Prawda i cała prawda o tym gronie. Serdecznie, ciepło, z akceptacją, przestrzenią dla odmiennych potrzeb, ze zrozumieniem. Czas- czy jest coś cenniejszego, co można podarować sobie samemu i tym, którzy nas otaczają?

Trzy dni przeleciały jak jedno mgnienie, bo to, co dobre zawsze mija za szybko. Aż zaśpiewało się na pożegnanie:

Samba, samba, o samba-re-re,

takich spotkań nigdy nie za wiele!

Podziękowania z całego serca dla Dagmara Lidia Mialik i dla Władysław Nowicki. Perfekcyjna organizacja.

Jednym z najważniejszych obiektów kultury, który znajduje się we Wrocławiu jest gmach Opery Wrocławskiej. 29 stycznia 2024 roku mieliśmy okazję odwiedzić ten obiekt. Ktoś mógłby pomyśleć, że po prostu obejrzeliśmy spektakl, ale tym razem cel wizyty był odmienny, jakże odkrywczy! Pod opieką przewodnika zwiedziliśmy ten gmach od kuluarów, które zazwyczaj nie są widoczne dla przeciętnego widza.

Przychodząc na spektakl zasiadamy na widowni, przechadzamy się po foyer, podziwiamy amfiteatr wydzielony z części parterowej oraz piętra balkonów ustawionych w linii pionowej i to wszystko. My, prócz dostojnej architektury i wystroju wnętrz, zobaczyliśmy z bliska wiele więcej. Proscenium i scenę z ustawionymi dekoracjami, oczywiście, ale także orkiestron z miejscem dla dyrygenta, które jest w nim najbardziej wyeksponowane. Bezpośrednie zaplecze sceniczne posiada również zapadnię zdolną pomieścić dekoracje wielkości sceny głównej.

Dowiedzieliśmy się wielu ciekawostek, zatem wycieczka była bardzo wartościowym wydarzeniem i pozwoli nam odtąd spojrzeć z innej perspektywy na spektakle operowe.